Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Αλλάζουμε κι όταν βουλιάζουμε

Μέσα σε μια εβδομάδα, ήρθαν τα πάνω κάτω. Ύστερα από μια μακρά περίοδο "πολιτικής σιωπής", μια περίοδο σαφούς ακυβερνησίας η οποία ξεκίνησε από τις τοπικές εκλογές, μία περίοδο που η παραπληροφόρηση και οι κερδοσκόποι πήραν και πάλι τα πάνω τους, όπως ακριβώς και πριν από την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, ήρθε αυτή η εβδομάδα.

Ξεκίνησε με την έξαρση της τρομοκράτησης των πολιτών, πορεύθηκε με την πρώτη προσπάθεια αφύπνισης των συνειδήσεων και αντίδρασης και φαίνεται να καταλήγει με μια εκ νέου προσπάθεια χαμηλώματος των τόνων και εφησυχασμού της αγανάκτησης, η οποία πλέον έχει διαπεράσει κάθε επίπεδο του κοινωνικού ιστού.

Είναι φανερό πως παίχτηκε ένα παιχνίδι χειραγώγησης του λαού, ώστε να "αποδεχτεί" την λύση που συμφωνήθηκε στα γραφεία των τεχνοκρατών της Ευρώπης, των τραπεζιτών και των δικών μας... ταγών.

Τον τρομοκρατούμε τον λαό αρχικά με κάθε είδους, οριακές με την καταστροφή, προοπτικές και περνάμε στην συνέχεια "αναίμακτα" μέτρα, τα οποία θα φαντάζουν χάδια μπροστά στον τρόμο που σπύραμε.

Δεν εννοώ μόνο δηλώσεις σαν της Δαμανάκη περί... επιστροφής στη δραχμή και εξόδου από την ΕΕ. Μιλάω ακόμη και για την θέση της Παπαρήγα περί... τετελεσμένης χρεοκοπίας.

Δεν υπολογίσανε όμως την αντίδραση των πολιτών. Δεν υπολογίσανε πως η αντίδραση αυτή θα ερχόταν έξω από τους κανόνες του Greek politically correct. Χρειάστηκαν κάποιοι δεκαοκτάχρονοι, να φτιάξουν μια σελίδα αγανάκτησης, να καλέσουν τον κόσμο και αμέσως οι πολίτες ανταποκριθήκανε.

Κατασκηνώσανε στην κυριολεξία στις πλατείες των πόλεων και πλέον γίνανε ποτάμι οργής από την μια και αύρα ελπίδας από την άλλη.

Οι... ταγοί μας κάνανε - μέσα σ' αυτήν την εβδομάδα το μεγάλο λάθος. Αποδείξανε πως παίζουνε θέατρο στις πλάτες του λαού. Και το αποδείξανε ακόμη και στους πιό εύπιστους, στους πιο ρομαντικούς, τους πιο προσκολλημένους στο "ορθό" του συστήματος διακυβέρνησης.

Και εμείς οι πολίτες, τους δείξαμε - και από δω και στο εξής θα τους το δείχνουμε συνεχώς, μεχρι την τελική συντριβή τους - οτι μπορεί να τρομάζουμε, όμως ποτέ δεν φοβόμαστε!

Αυτή η περίοδος της σύγχρονης Ελλάδας, ξεκίνησε με ένα ερώτημα : ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ

Αυτή η περίοδος, ήδη απέκτησε την απάντηση στο ερώτημα αυτό : ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ! ΟΣΟ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ!

Και όλοι εσείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΘΕΣΗ στο μέλλον μας.

Θέλουμε Ευρώπη των λαών, όχι Ευρώπη των τραπεζών (We want Europe for the people, not for the banks)

Το κάλεσμα για πανευρωπαϊκή δράση για αληθινή δημοκρατία, φαίνεται να βρίσκει ανταπόκριση, αλλού μικρή, αλλού μεγαλύτερη.

The call for pan-European action for real democracy seems to find response, low in some countries, more in others.

Είναι λογικό αυτό, καθώς όλες οι χώρες δεν βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Είναι όμως βέβαιο, πως όλοι οι λαοί τελικά, άλλος αργά, άλλος γρήγορα, θα βρεθούν στα ίδια αδιέξοδα.

This is logical, as all countries are not in the same situation. But it is certain that all peoples eventually, another slow, another faster, will live the same impasse.


Ίσως είναι καιρός, οι λαοί της Ευρώπης, να ανακαλύψουν - εκτός από όσα τους "χωρίζουν", όπως αυτά τους τα πλασάρουν οι πολιτικοί τους και τα ΜΜΕ - και αυτά που τους ενώνουν.

Perhaps it is time the peoples of Europe, to discover - beyond what "split" them, as their politicians and the media peddle - and what unites them.

Να αποκτήσουν αρχικά τον αυτοσεβασμό τους και να ανακαλύψουν τον σεβασμό προς τους άλλους λαούς.


To gain self-esteem first and find respect for other peoples in the process.



Ήρθε η ώρα, η Ευρώπη να γίνει πραγματικά η Ευρώπη των λαών της και όχι η Ευρώπη των τραπεζών της.

It's time for Europe to really become the "Europe of the peoples", not Europe for the banks.

Ήρθε η ώρα, το πάρε - δώσε ανάμεσα στις χώρες να μην καθορίζεται από ευρώ, ομόλογα, επιδοτήσεις και μίζες, αλλά από την συνάντηση, τον διάλογο και τον καθορισμό προοπτικής ανάμεσα στους λαούς τους.

It's time, the "get and give" between the countries is not determined by the euro, the bonds, the grants and the bribes, but by the encounter, dialogue and setting perspective among the people.


Ας καλέσουμε, αυτό το καλοκαίρι, τους λαούς της Ευρώπης, εδώ, στην Ελλάδα. Ας τους καλέσουμε στις πλατείες μας. Εμείς θα είμαστε εκεί.

This summer, let's invite the people of Europe, here in Greece. Let's call them in our squares. We will be there.

Ας τους φιλοξενήσουμε στα σπίτια μας. Όχι στα ξενοδοχεία μας και στα nightclubs μας.

Let's welcome them in our homes. Not in our hotels or in our nightclubs.

Αυτό το καλοκαίρι, να μην τους τα "πάρουμε". Να τους φιλοξενήσουμε! Αυτή είναι η Ελλάδα μας, αυτοί είμαστε εμείς οι Έλληνες. Μπορεί να μην είμαστε καλοί σερβιτόροι, είμαστε όμως ωραίοι νοικοκυραίοι.

This summer, we do not need their "tourist exchange rate". We accommodate them! This is Greece we are. This is what Greeks are. We may not be "good waiters", but we are good homemakers.


Ας τους καλέσουμε, να έρθουν να μας γνωρίσουν. Και ας μας καλέσουν κι αυτοί, στις δικές τους τις πλατείες για να τους γνωρίσουμε.

Let's call them to come here and meet us. And let they call us, in their own squares, to discover them.

Να μιλήσουμε - όλοι με όλους - να γνωρίσουμε - όλοι όλους - να σεβαστούμε - όλοι όλους - να αποφασίσουμε - όλοι για όλους.

Let's talk - all with the others - to know and respect - all to the others - to decide - all for everyone.